نرگس

خدای دنیای واقعی همان خدای دنیای مجازی ست؟
.
اگر خودش را در جهان واقعی ببینی، یحتمل سرت را می اندازی پایین و عبور میکنی،
.
ولی اسمش را، نوشته اش، کامنت اش را، چراغ روشن اش را که در دنیای مجازی میبینی، چشمت تنگ تر می شود، خیره تر می شوی به مانیتور، شاید ضربان قلبت هم کمی بالاتر برود…

شخصیت حقیقی - شخصیت مجازی
.
اتفاقاً
.
-توی شبکه اجتماعی و بلاگ-
.
با اسم خودت باش
. .
.
اگر دیدی بهت فشار می آید، احساس کردی محدود شدی،
.
دیگر مثل قبل خوش نمی گذشت،
.
بدان این فشار لازمت بود
. .
.
تلک حدود الله

خدای دنیای مجازی همان خدای دنیای مجازی است…فراموش نکنیم.

مراحل رشد و تکامل اینترنت را باید در قالب وب های سه گانه از جهان مجاز تا حقیقت دانست چه آنکه از نظر تاریخی فضای مجازی مراحل سه گانه ای را به شرح زیر تا به امروز  پشت سر گذاشته است:
وب1: خبرهای آمده را انسان استفاده می کرد. مانند خبرگزاری ها.
وب 2: افراد هم تولید کننده و هم مصرف کننده بودند مانند تولید وبلاگ و وب سایت؛.
وب 3: فضای آنلاین است مانند شبکه های اجتماعی که امروزه برخی از آن ها بالای یک میلیارد کاربر ( بالاتر از هر شبکه ماهواره ای) دارد. که آسیب های مرتبط با فضاهای نوپدید شبکه های اجتماعی به صورت جداگانه در یادداشت دیگری در آینده بررسی خواهد شد.
نکته مهم آنکه فضای مجازی نسل سوم، در حقیقت دیگر فضای مجازی نیست، حقیقت مجازی است. زیرا در این فضا می توان برحقیقت افراد و وروح وروان آن ها تاثیر گذاشت. 

به طور میانگین هر فرد دو ساعت در روز وقت خود را با فضای مجازی پر می کند و کودکان و نوجوانان و زوج های جوان از گروه هایی هستند که بیشترین استفاده را از فضای مجازی دارند و در معرض بیشترین آسیب نیز هستند.
فضای مجازی فرد را به شدت درگیر خود می کند و اگر میزان استفاده از فضای مجازی در روز بیشتر از 120 دقیقه باشد فرد در زندگی دچار اختلال در رفتار و گرفتار معضلی به نام اعتیاد اینترنتی می شود.
فضای دیجیتال برای گسترش ناهنجاری ها نیست اما آنقدر فضای گسترده ای است که باید به نوع رفتار در این فضا حساس بود. در کنار تاثیر روانی که شبکه های مجازی بر افراد دارد به راحتی می تواند اطلاعات افراد جامعه را در اختیار افراد سودجو قرار دهد.
آشنا کردن جوانان بخصوص دختران به آسیب های فضای مجازی و آموزش راههای صحیح استفاده از فضای مجازی توسط خانواده‌ها به فرزندان خود می‌تواند از بروز مشکلات برای جوانان و خانواده‌ها جلوگیری کند. خانواده‌ها نباید تکنولوژی که آشنایی بدان ندارند را به راحتی در دسترس جوانان خود قرار دهند.
والدین اگر به فکر غذای جسمی فرزندان خود هستند، باید به فکر غذای روحی فرزندان خود نیز باشند و اجازه ندهند هر کسی در فضای مجازی هر غذای مسمومی را وارد فکر و اندیشه جوانان خویش کند و نسبت به حضور فرزندان خود در دنیای مجازی حساسیت بیشتری داشته باشند.
والدین می‌توانند با کسب آگاهی از فضای مجازی استفاده صحیح از اینترنت را به فرزندان خود آموزش دهند و جوانان را با مقوله اینترنت و فضای مجازی بیشتر و بهتر آشنا کنند. در این میان نهادهای فرهنگی باید آموزش های لازم را به والدین بدهند و فاصله آنها را با نسل امروز کمتر کنند.
جوانان بخصوص دختران نباید روابط در فضای مجازی را به دنیای واقعی سرایت دهند و با کسانی که هیچ سابقه آشنایی در دنیای واقعی ندارند، قرار ملاقات بگذارند افراد سود جو به راحتی می‌توانند با کشاندن افراد به مکان های مختلف از آنها سوء استفاده کرده و یا مورد آزار و اذیت قرار دهند.
دختران در این مورد باید بیشتر رعایت کنند و با اندک آشنایی به جنس مخالف اعتماد نکنند و به حرف هایی عاشقانه و دلسوزانه دیگران دل نبندند تا از صدمات و لطمات غیر قابل جبران در امان باشند که پشیمانی های بعدی سودی نخواهد داشت.
دختران به علت حضور بیشتر در منزل تمایل بیشتری برای حضور در فضای مجازی دارند.
این مطلب به معنای حضور کم پسران در اینترنت نیست به عبارتی جنس تهدیدهایی که برای دختران است با جنس تهدید پسران متفاوت است و البته آسیبش برای خانواده بیشتر و این از روحیه عاطفی دختران ناشی می‌شود که بیشتر مورد طعمه سودجویان قرار می ‌گیرند.
کسانی که به رشد هویتی و عقلی نرسیده اند نباید فضای مجازی در اختیار این افراد باشد چرا که دچار آسیب جدی می شوند.
فضای مجازی انسان های نزدیک به هم را از یکدیگر دور می کند و انسان هایی که از هم دور هستند را به یکدیگر نزدیک می کند.