نرگس

?سبک زندگی و نسبت آن با زندگی

?تعامل و برخورد با محیط در کنار و در راستای هدف زندگی، حرکت را تعیّن و چارچوب خاص می‏بخشد که بدان سبک زندگی گویند. نمونه‏ای از تعیّنات و چارچوب‏ها را می‏توان در سعه یا ضیق اوقات فراغت، لذّت یا مصرف، ملاحظه کرد (که متفکّرین غربی، بیشتر بر آن متمرکز شده‏اند و آن را محور سبک زندگی دانسته‏اند). بنابراین می‏توان گفت که حضور روح در محیط و حرکت و تکامل او، هندسه، اصول و ابعاد و تفاصیلی متأثّر از اهداف و جهان‏بینی، شرایط، محیط اجتماعی و طبیعی پیدا می‏کند که بدان سبک، زیّ و شیوه زندگی اطلاق می‏شود.
?با بیان فوق، نسبت زندگی و سبک زندگی مشخّص می‏شود و می‏توان رابطه این‏دو را مانند نسبت جسم طبیعی و جسم تعلیمی دانست.
?سبک زندگی و فقه در ساختار علوم

?عقل نظری، دو متعلّق دارد. به‏عبارتی در دو صحنه حضور می‏یابد و محصول علمی خود را در دو گروه متفاوت، عرضه می‏کند تا نهایتاً عقل عملی بتواند در عرصه تشریع و اراده و تکامل، آن‏گونه اختیار کند و از او عمل سر زند که نتیجه اختیار و ظاهر و باطن عمل، با حقایق و قواعد هستی در لایه‏ها و مراتب گوناگون مادّی و مثالی و … مطابق باشد و خارج از اراده تکوینی حق‏تعالی قرار نگیرد.
1️⃣متعلّق اوّل عقل نظری، هست و نیست‏ها می‏باشد؛ عرصه‏ای تکوینی که نه تنها اراده آدمی در آن نقشی ندارد، بلکه خود نیز یکی از موضوعات مورد بررسی آن می‏باشد. محصول این بخش را «حکمت نظری» گویند.
2️⃣صحنه دوّمی که عقل نظری در آن حضور می‏یابد و علوم حاصل از آن با عنوان کلّی «حکمت عملی» شناخته می‏شود، عرصه وارسی و تحلیل بسترهایی است که قرار است اراده انسان در آن تکاپو کند. نتایج فرایند عقل نظری در این حیطه، کارکرد عملی دارد. لذا از آن‏جایی که کشف نظام‏های مختلفی که اراده انسان در آن حضور می‏یابد و دست به گزینش خیر می‏زند، و به عبارتی بایدها و نبایدها، ناظر به عمل است، این بخش با نام عقل عملی معروف شده است. هرچند کاری که صورت پذیرفته، ماهیت علمی دارد و محصول آن، کشف علوم مختلفی است که به نوعی با اراده انسان در ارتباط است. این علوم را به سه دسته کلّی اخلاق، تدبیر منزل و سیاست مدُن تقسیم کرده‏اند.
?سبک زندگی و مخصوصاً بخش‏های عملیاتی آن مانند «بسته برنامه‏ها» که عمدتاً #فقه باید متکفّل آن باشد - مانند سایر ابواب فقهی - در زمره حکمت عملی به شمار می‏آید. زیرا عقل نظری در بخش دوّم متعلّقات خود که همان حکمت عملی می‏باشد، از هستی‏هایی بحث می‏کند که مخلوق آدمی است؛ یعنی از هست‏هایی که در حوزه اراده و انتخاب انسان داخل می‏شوند و زندگی و چارچوب‏ها و کیفیت و جهت‏گیری‏های آن (سبک زندگی)، اساساً امری است که به نحوه اختیار آدمی باز می‏گردد.