نرگس

?از امیر کبیر پرسیدند : 
در مدت زمان محدودی که داشتی

چطور این مملکت رو از هرچی دزده پاک کردی؟

گفت: من خود دزدی نمی کردم و نمیگذاشتم معاونم هم دزدی کند.

اوهم از این که من نمی گذاشتم دزدی کند ،

نمی گذاشت معاونش دزدی کند و ….

تا آخر همین طور…

اگر من دزدی میکردم تا آخر دزدی میکردند و کشور می شد دزدخانه 

همه هم دنبال دزد میگشتیم و چون همه ما دزد بودیم هیچ دزدی را هم محکوم 

نمی کردیم

روزی مردی قصد سفر کرد،پس خواست پولش را به شخص امانت داری بدهد.پس به نزد قاضی شهر رفت و به او گفت:به مسافرت می روم،می خواهم پولم را نزد تو به امانت بگذارم و پس از برگشت از تو پس بگیرم.
قاضی گفت:اشکالی ندارد پولت را در آن صندوق بگذار پس مرد همین کار را کرد.

وقتی از سفر برگشت،نزد قاضی رفت و امانت را از خواست.قاضی به او گفت:من تو را نمی شناسم.

مرد غمگین شد و به سوی حاکم شهر رفت و قضیه را برای او شرح داد،پس حاکم گفت:فردا قاضی نزد من خواهد آمد و وقتی که در حال صحبت هستیم تو وارد شو و امانتت را بگیر.

در روز بعد وقتی که قاضی نزد حاکم آمد،حاکم به او گفت:من در همین ماه به حج سفر خواهم کرد و می خواهم امور سرزمین را به تو بدهم چون من از تو چیزی جزء امانتداری ندیده ام.

در این وقت صاحب امانت داخل شد و به آن ها سلام کرد و گفت:ای قاضی من نزد تو امانتی دارم.پولم را نزد تو گذاشته ام.قاضی گفت:این کلید صندوق است.پولت را بردار و برو.
بعد دو روز قاضی نزد حاکم رفت تا درباره ی آن موضوع با هم صحبت کنند.پس حاکم گفت:
ای قاضی امانت آن مرد را پس نگرفتیم مگر با دادن کشوری به تو!

حالا با چه چیزی کشور را از تو پس بگیریم.

سپس دستور به برکناری آن داد.
پیامبر می فرماید:

به زیادی نماز،روزه و حجشان نگاه نکنید به راستی سخن و دادن امانتشان نگاه کنید.

? بانو خدیجه میردامادی (متولد ۱۲۹۳ شمسی)، والده گرامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بانویی زاهد، متشرع، آشنا با آیات قرآن، احادیث، تاریخ و ادبیات بود.
❇️ آیت‌الله خامنه‌ای درباره مادرشان می‌گویند: «مادرم خانم بسیار فهمیده، باسواد، کتابخوان، دارای ذوق شعری و هنری، حافظ شناس - البته حافظ شناس که میگویم، نه به معنای علمی و اینها، به معنای مأنوس بودن با دیوان حافظ - و با قرآن کاملاً آشنا بود و صدای خوشی هم داشت.»

? «ما وقتی بچه بودیم، همه مینشستیم و مادرم قرآن میخواند؛ خیلی هم قرآن را شیرین و قشنگ میخواند. ما بچه‌ها دورش جمع میشدیم و برایمان به مناسبت، آیه‌هایی را که در مورد زندگی پیامبران است، میگفت. من خودم اولین بار، زندگی حضرت موسی، زندگی حضرت ابراهیم و بعضی پیامبران دیگر را از مادرم - به این مناسبت - شنیدم. قرآن که میخواند، به آیاتی که نام پیامبران در آن است میرسید، بنا میکرد به شرح دادن.»
◀️ آیت‌الله خامنه‌ای از سوی مادر به محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق (ع) نسب می‌رساند.

معلم به بچه ها گفت : 

” تو یه کاغذ بنویسید به نظرتون شجاع ترین آدما کیان ؟

بهترین متن جایزه داره “
یکی نوشته بود:

غواص که بدون محافظ تواقیانوس با کوسه ها شنامیکننه 

یه نفر نوشته بود : 

اونا که شب میتونن تو قبرستون بخوابن 

یکی دیگه نوشته بود :

اونایی که تنها چادرمیزنن تو جنگل از حیوونا نمیترسن . و…
هر کی یه چیزی نوشته بود اما این نوشته دست و دلشو لرزوند ، تو کاغذ نوشته شده بود :

” شجاع ترین آدما اونان کـه خجالت نمیکشن و دست پدرمادرشونو میبوسن…نه سنگ قبرشونو…!!! “
 قطره اشکی بر پهنای صورت معلم دوید.به همراه زمزمه ای … افسوس منهم شجاع نبودم…

✅ چه کنیم نفس، ما را به آسانی به گناه نکشاند⁉️
?اگر انسان #خیال را در #اختیار خودش نگیرد یکی از چیزهایی است که انسان را فاسد می‌کند؛

یعنی انسان نیاز به تمرکز قوّه خیال دارد.
 اگر قوّه خیال آزاد باشد، منشأ #فساداخلاق انسان می‌‌شود.? 
?امیرالمؤمنین علی (ع) می فرمایند: 

النَّفْسُ انْ لَمْ تَشْغَلْهُ شَغَلَک؛ 

یعنی اگر تو #نفس را به کاری مشغول نکنی، او تو را به خودش مشغول می‌‌کند.⚠️
?یک چیزهایی است که اگر انسان آنها را به کاری نگمارد طوری نمی ‌شود، مثل یک جماد است.
 این انگشتر? را که من به انگشتم می‌ کنم، اگر روی طاقچه‌ ای یا در جعبه‌ ای بگذارم طوری نمی‌ شود. 

?ولی #نفس انسان جور دیگری است، همیشه باید او را #مشغول داشت؛

 یعنی همیشه باید یک کاری داشته باشد که او را #متمرکز کند و وادار به آن کار نماید 

و الّا اگر شما به او کار نداشته باشید، او شما را به آنچه که دلش می ‌خواهد وادار می‌ کند?

 و آن وقت است که دریچه خیال به روی انسان باز می‌ شود؛

 در رختخواب فکر می‌ کند، 

در بازار فکر می‌ کند،

 همین‌ طور خیال خیال خیال، و…..
 همین #خیالات است که انسان را به هزاران نوع #گناه می ‌کشاند.
 اما برعکس، وقتی که انسان یک #کار و یک شغل دارد، آن کار و شغل، او را به سوی خود می ‌کشد و جذب می ‌کند.✅
? #استاد_مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، ص ۲۷۸