نرگس

مادام كه تلقى ما از انسان و برداشت ما از خويشتن دگرگون نشده،
مادام كه نقش انسان مجهول مانده و بينش او از اين نقش در حد تنوع، در حد زندگى تكرارى و مدار بسته، در
حد خوش ىها و سرگرمى ها، در حد بازيگر شدن و بازيچه ماندن، و تماشاچى بودن، خلاصه شده،
مادام كه زندگى جز نمايش و بازى، بارى ندارد، ناچار سنگينى حجاب طبيعى است، مگر اينكه با شعارها همراه
شوى و يا در جو روشنفكرى قرار بگيرى و يا بخواهى به گون ه اى ديگر به نمايش بپردازى، يا بخواهند با تشويق و
تعريف آماده ات سازند.
مادام كه تلقى ما از خويش عوض نشود، حجاب هيچ مفهومى نخواهد داشت و چيزى جز كفن سياه و قبرستان
خانه و مرگ نشاط زندگى و نابودى شادى ها، عنوان نخواهد گرفت.
كنى و هزار عذر، خواهى داشت كه خودت را از آن آزاد :
كه پاكى زن در لباسش نيست، چادر ىهاى كثيف و لجن بى شماره اند.
كه من پاكم چه منّتم به خاكه،
مى كه من راه خودم را روم، چشمشان كور نگاه نكنند.
باشد كه اصلا دل بايد پاك .
تحريك مى كه چادر، بيشتر مرد را كنجكاو و كند.
كه اين مسائل در كشورهاى مترقى كاملا حل شده اند و ديگر مسأله اى نيست.
كه روابط آزاد، طبيعى است.
مى كه محدوديت، عقده آورد و محروميت، سركشى را مى زايد.
و خلاصه هزار عذر و توجيه و تازه اگر مجبور بشوى كه بخاطر ترسى و يا عشقى، حجاب بگيرى، تازه خود
حجاب تو مى شود بازى تو . و چادر تو مى شود مترى چندك و رنگش بايد فلان و گ ل هايش بايد بهمان باشند . و
اين است كه همان انحراف، در اين شكل جلوه مى كند. و تو كه هنوز نقش خودت را عوض نكرده اى، در هر
لباسى همان خواهى بود و همان بازى ها را خواهى داشت و فقط با تنوع ها خودت را فريب خواهى داد و به ريش
ديگران خواهى خنديد.
خ راستى انمى كه زندگى را جز اين نمى داند كه كار كند و حقوق بگيرد تا بتواند بهترين ها را تهيه كند و در
بهترين ها آن را آماده كند و در بهتري ن ها از آن استفاده كند و نشان بدهد كسى كه تمامى عمرش و عمق زندگيش
همين چند انگشت گرفتن و دوختن و پوشيدن و نمايش دادن و جالب بو دن و در چش م ها نشستن است، آيا
مى تواند كه خودش را در لباس محبوس كند، و خودش را بپوشد؟ پوشش يعنى مرگ، يعنى تمام شدن، يعنى پوچ
شدن و به بن بست رسيدن، كه اينها جز سرگرمى و تنوع و لذت و نمايش و جالب بودن و در چشم ها و د ل ها
نشستن چيزى نم ىخواهند، چون؛ خودشان را بيشتر از اين نم ىبينند و بالاتر نرفته اند.