نرگس

عکس سلفی و یادگاری نمایندگان ملت ایران و مجلس جمهوری اسلامی  با یک خانم اروپایی و ذوق و هیجان حاکم بر آن صحنه ،دل هر ایرانی با هویت را بدرد می آورد.البته نگاه به این موضوع نباید سیاسی باشد بلکه  استمرار 200 ساله غیریت ستایی و احساس هویت برخی نخبگان از آمیزش هویتی با  غرب است.
احساس خوشایند به واسطه خوردن  یک فنجان قهوه یا یک عکس یادگاری با غربیان سالهاست بسان مواد مخدر برخی نخبگان ایرانی را گرفتار کرده است.
رفتار نمایندگان مصداق و نماد سخن مرحوم جلال آل احمد است که:داغ غربگرایی را بر پیشانی ما زدند و عطش مشروطه ای که الهام بخش آن انگلیس بود امثال شیخ فضل الله را بالای دار برد.چه تقارن عجیبی است بین14 مرداد و شروع مشروطه در سال 1285 و 14 مرداد و تاسی نمایندگان مجلس بعد از 111 سال به همان سیره و منش.

یاد کنیم یکدیگر را؛

تا خدا ما را یاد کند…!
در گذریم؛

تا خدا از ما در گذرد…!
خوب بخواهیم؛

تا خدا برایمان خوب بخواهد…!
خطاهای دیگران را بپوشانیم؛

تا خدا خطاهایمان را بپوشاند…!

به همنشینی رندان سری فرود آور

که گنج هاست در این بی‌سری و سامانی

حافظ
?امام على عليه‏ السلام :
قارِن اَهلَ الخَيرِ تَكُن مِنهُم وَ بايِن اَهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم؛
با خوبان معاشرت كن تا از آنان باشى و از بدان دورى كن تا از آنان نباشى.
?نهج البلاغه(صبحی صالح)  

عباس بابایی،در سال ۱۳۲۹ در شهرستان قزوین دیده به جهان گشود. وی دوره ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۴۸، به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت و پس از گذراندن دوره آموزش مقدماتی برای تکمیل دوره به آمریکا اعزام شد.

بابایی در سال ۱۳۴۹، برای گذراندن دوره خلبانی به آمریکا رفت و پس از بازگشت با ورود هواپیماهای پیشرفته اف - ۱۴ به نیروی هوایی، وی که جزء خلبان‌های تیزهوش و ماهر در پرواز با هواپیمای شکاری اف - ۵ بود، به همراه تعداد دیگری از همکاران برای پرواز با هواپیمای اف - ۱۴ انتخاب و به پایگاه هوایی اصفهان منتقل شد. با اوج‌گیری مبارزات علیه نظام ستمشاهی، بابایی به عنوان یکی از پرسنل انقلابی نیروی هوایی، در جمع دیگر افراد متعهد ارتش به میدان مبارزه وارد شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، وی گذشته از انجام وظایف روزمره، به عنوان سرپرست انجمن اسلامی پایگاه، به پاسداری از دستاوردهای پرشکوه انقلاب اسلامی پرداخت. بابایی با دارا بودن تعهد، ایمان، تخصص و مدیریت اسلامی چنان درخشید که شایستگی فرماندهی وی محرز و در تاریخ 1360/5/7، فرماندهی پایگاه هشتم هوایی برعهده او گذاشته شد. به هنگام فرماندهی پایگاه با استفاده از امکانات موجود آن، به عمران و آبادانی روستاهای مستضعف نشین حومه پایگاه و شهر اصفهان پرداخت و با تامین آب آشامیدنی و بهداشتی، برق و احداث حمام و دیگر ملزومات بهداشتی و آموزشی در این روستا، گذشته از تقویت خط سازندگی انقلاب اسلامی، در روند هر چه مردمی کردن ارتش و پیوند هر چه بیشتر ارتش با مردم خدمات شایان توجهی راانجام داد. بابایی، با کفایت، لیاقت و تعهد بی پایانی که در زمان تصدی فرماندهی پایگاه اصفهان از خود نشان داد، در تاریخ 1362/9/9 با ارتقاء به درجه سرهنگی به سمت معاون عملیات نیروی هوایی منصوب و به تهران منتقل گردید.

او با روحیه شهادت طلبی به همراه شجاعت و ایثاری که در طول سال‌ها، در جبهه‌های نور و شرف به نمایش گذاشت، صفحات نوین و زرینی به تاریخ دفاع مقدس و نیروهای هوایی ارتش نگاشت و با بیش از ۳۰۰۰۰ ساعت پرواز با انواع هواپیماهای جنگنده، قسمت اعظم وقت خویش را در پرواز های عملیاتی و یا قرارگاه‌ها و جبهه‌های جنگ در غرب و جنوب کشور سپری کرد و به همین ترتیب چهره آشنای «بسیجیان» و یار وفادار فرماندهان قرارگاه‌های عملیاتی بود و تنها از سال ۱۳۶۴ تا هنگام شهادت، بیش از ۶۰ مأموریت جنگی را با موفقیت کامل به انجام رسانید.

وی برای پیشرفت سریع عملیات‌ها و حسن انجام امور، تنها به نظارت اکتفا نمی‌کرد، بلکه شخصاً پیشگام می‌شد و در جمیع مأموریت‌های جنگی طراحی شده، برای آگاهی از مشکلات و خطرات احتمالی، اولین خلبان بود که شرکت می‌کرد.

بابایی به علت لیاقت و رشادت‌هایی که در دفاع از نظام، سرکوبی و دفع تجاوزات دشمنان از خود بروز داد، در تاریخ 1362/2/8 به درجه سرتیپی مفتخر گردید.

تیمسار عباس بابایی صبح روز پانزدهم مرداد ماه سال 1366 مصادف با روز عید قربان همراه یکی از خلبانان نیروی هوایی (سرهنگ نادری) به منظور شناسایی منطقه و تعیین راه کار اجرای عملیات، با یک فروند هواپیمای آموزشی اف-۵ از پایگاه هوایی تبریز به پرواز درآمد و وارد آسمان عراق شد.

وی پس از انجام دادن مأموریت، به هنگام بازگشت، در آسمان خطوط مرزی، هدف گلوله‌های تیربار ضد هوایی قرار گرفت و از ناحیه سر مجروح شد و بلافاصله به شهادت رسید.

یکی از راویان مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ درباره این واقعه نوشته است:

« به دنبال اصابت گلوله به هواپیمای تیمسار بابایی و اختلالی که در ارتباط هواپیما و پایگاه تبریز به وجود آمد، پایگاه مزبور به رابط هوایی سپاه اعلام کرد که یک فروند هواپیمای خودی در منطقه مرزی سقوط کرد، برای کمک به یافتن خلبان و لاشه آن هر چه سریعتر اقدام نمایید. مدت کوتاهی از اعلام این موضوع نگذشته بود که فرد مذکور مجدداً تماس گرفت و در حالی که گریه امانش نمی‌داد گفت: هواپیمای موردنظر توسط خلبان به زمین نشست، ولی یکی ازسرنشینان آن به علت اصابت تیر در داخل کابین به شهادت رسیده است.»

راوی درموردبازتاب شهادت تیمسار بابایی در جمع برادران سپاه نوشته است:

«برخی از فرماندهان ارشد سپاه در جلسه‌ای مشغول بررسی عملیات بودند که تلفنی خبر شهادت تیمسار بابایی به اطلاع برادررحیم رسید. با شنیدن این خبر، جلسه تعطیل شد و اشک در چشمان حاضرین به خصوص آنان که آشنایی بیشتری با شهیدبابایی داشتند، حلقه زد.»

نقل شده که وی چندروز قبل از شهادت درپاسخ پافشاری‌های بیش از حددوستانش جهت عزیمت به مراسم حج گفته بود: «تا عید قربان خودم را به شما می‌رسانم.»
سرلشکرخلبان شهیدعباس بابایی در هنگام شهادت۳۷ سال داشت،او اسوه‌ای بود که ازکودکی تاواپسین لحظات عمر گرانقدرش همواره با فداکاری وایثار زندگی کردوسرانجام نیزدرروزعیدقربان، به آروزی بزرگ خود که مقام شهادت بودنائل گردید

 در حدیثى رسول خدا صلى الله علیه وآله فرموده است:

 «سَیَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ یَتْركُونَ الاذانَ عَلى‏ ضُعَفائِهمْ» (كنزالعمال، ج7، ص690) زمانى خواهد آمد كه اذان را تحقیر كرده و آنرا به افراد ناتوان مى ‏سپرند.

در حدیث است: روز قیامت، كه بیشتر مردم از خجالت سرافكنده‏ اند، اذان گویان با سرافرازى تمام، با قامتى برافراشته محشور مى‏ شوند. (وسائل‏ الشیعه، ج4، ص615) قامت بلند آنان نشانه مقام رفیع است. مؤذّن، در اجر و پاداش، با كسانى كه بخاطر اذان او به نماز آیند، شریك است.

 بلال حبشى، مسلمان سیاهپوستى بود كه رسول خدا صلى الله علیه وآله او را به مؤذّنى برگزید. وقتى اذان از طریق وحى نازل شد، پیامبر، آنرا به بلال آموخت كه صداى رسایى داشت. (وسائل‏ الشیعه، ج4، ص612) 
? کتاب پرتوی از اسرار نماز، محسن قرائتی