نرگس

لقمه حلال
به لقمه‌ی حلال خیلی دقت داشت. می‌گفت: « لقمه که حلال باشد، بچه خود به خود در راه خیر قدم بر می‌دارد». کشتی‌هایی که به جزیره می‌آمدند، گندم رایگان می‌آوردند. مردم می‌رفتند و می‌گرفتند؛ اما او هرگز نمی‌رفت. به پسرها هم اجازه نمی‌داد بروند. می‌گفت: «لقمه باید از عرق کارگری باشد».
شهیده فاطمه نیک

تعبیر یک خواب، ص 42

رسول خدا ص
درآمدت را پاك كن تا دعایت مستجاب شود؛ زیرا هـرگاه آدمى لقمه حرام به دهان خود ببرد، تا چهل روز دعایى از او پذیرفته نخواهد شد.
مستدرک الوسائل، ج 5، ص 217

مثل مردم
گفتم: «تو که شکر خدا وضـع مـالی‌ات خوب است. چرا چیزی که در شـأن و موقعیت اجتماعی‌ات باشد نمی‌پوشی؟»
گفت: «کفش گران قیمت به چه کارم می‌آید؟ می‌خواهم چه کار؟ که زرق و برق دنیا چشمم را کور کند؟! که آن‌ها که امکان داشتن چنان کفش‌هایی را ندارند، دلشان بسوزد؟! نه، می‌خواهم مثل مردم زندگی کنم».
شهیده اعظم شفاهی

آن روز هشت صبح، ص21 و 22

امام علی ع
دورى از تجمّلاتِ دنیا، میوه عقل است.
غرر الحکم، ص 241

خانم دکتر
خانم کیهانی را همه می‌شناختند، از پزشکان بیمارستان سـر پل ذهـاب بود. هم خانه‌داری می‌کرد و هم دکتری و پرستاری. همین که بی‌کار می‌شد، آستین‌ها را بالا می‌زد و برای مجروحین سوپ درست می‌کرد. انگار نه انگار همـان دکـتری است که زیر آتـش کاتیـوشای دشمن، بالای سر مجروحان می‌ایستد و مداوایشان می‌کند.
دکتر زرین تاج کیهانی

بالین نور، ص43 و 44

امام علی ع
اساس ایمان، احسان به بندگان است.
غرر الحکم، ص383

ببرید برای رزمنده ها
عروس و داماد هنوز یک ماه از ازدواجشان نگذشته بود که آمده بودند جبهه. داماد سنگری شده بود و عروس در پشتیبانی و امداد فعالیت می‌کرد. محل اسکانشان هتل هلال بود. ساختمانی در جاده‌ی آبادان ـ خرمشهر که مدام در تیررس خمپاره و توپ قرار داشت. شنیدیم فقط یک پتو دارند که وسط اتاق پهن می‌کنند و می‌نشینند اما برای خواب چیزی ندارند. یک پتو برداشتیم و رفتیم درِ اتاقشان. آمدند دم در ولی پتو را قبول نکردند. گفتند: «ببرید برای رزمنده‌ها». اصرار کردیم، گفتند: «نه، ما به آنچه داریم قانع هستیم».
شهید

ستاره های بی نشان، ج 3، ص 24 و 25

امام علی ع
وقتى خداوند خوبى بنده‏ اى را بخواهد به او قناعت عطا می كند.
غررالحكم، ص 391

وصیت
اصلاً به مال دنیا وابستگی نداشت. به تأسی از حضرت زهرا س انگشتر و لباس عروسی‌اش را به فقـرا هدیه کرده بود. وصیـت کرده بود تمـام وسایلش را به مردم محتاج بدهند. نگران وضعیت جامعه بود و برای آن‌ها از هیچ تلاشی فروگذار نبود.
شهیده فاطمه جعفریان

کفش‌های جامانده در ساحل، ص58

امام علی ع
دلبستگى به دنیا، عقل را فاسد مى‏ كند، قلب را از شنیدن حكمت ناتوان مى‏ سازد و باعث عذاب دردناك مى ‏شود.
غررالحكم، ص65