نرگس

1
آگاه باشیم که مادر خوب بودن نیاز به تلاش دارد
هر روز درباره رفتارهایتان به‌عنوان یک والد، خوب فکر کنید. خودتان را به خاطر بیاورید که چگونه با فرزندتان رفتار کرده‌اید تا بر او اثر بگذارید و سعی کنید که از تجارب گذشته‌تان پند بگیرید و همان طور که مسئول هستید با یادگیری بهتر، رفتارتان را بهبود بخشید.
2
عاشق فرزندتان باشید اما نه خیلی زیاد
چند بار در روز احساس عاطفه و گرمی را به کودکتان نشان دهید. به‌طور نمونه بارها او را بغل کنید و در آغوش خود بفشارید؛ اگر چه در فرهنگ‌های مختلف روش‌های گوناگونی وجود دارد. – به یاد داشته باشید اگر فرزندتان کار اشتباهی انجام داد و قانونی را در خانواده نقض کرد، باید به او روش درست را تذکر دهید و به جای انتقاد از کودک از رفتار و کارش انتقاد کنید نه خود کودک را مورد انتقاد قرار دهید.
3
هیچ گاه با فرزند خود وارد جنگ قدرت نشوید
جنگ قدرت معمولاً زمانی رخ می دهد که کسی فکر می کند اختیار و اراده خود را از دست داده است و برای به دست آوردن دوباره آن تلاش می کند. والدین مسئولیت کنترل کردن کودک را برعهده دارند، اما در پاره ای مواقع کودک احساس می کند که این رفتار والدین به منزله از دست رفتن قدرت او است. به همین دلیل کودک عصبی و افسرده می شود. برای حل این مشکل اقدامات زیر ضروری است.
4
کارهایی را که کودک به تنهایی می تواند انجام بدهد، به عهده خودش واگذار بکنید
وقتی پدر و مادر فکر می کنند که باید تمام کارهای کودک را انجام بدهند، کودک هیچگاه احساس مسئولیت و استقلال را یاد نمی گیرد. کارهای شخصی کودک را به او واگذار کنید.
وقتی کودک از شما تقاضای کمک می کند، از او بپرسید: من چه کاری می توانم برای تو انجام بدهم؟ در این صورت کودکان یاد می گیرند که جواب های منطقی بدهند. اما کودکانی که همیشه تقاضای کمک می کنند، هیچ گاه نمی توانند آن چه را که به آن نیاز دارند، تجزیه و تحلیل بکنند. والدین خوب به کودکانشان فرصت تقاضای کمک را می دهند، نه این که همواره و بدون دلیل به آنها کمک بکنند.
5
یاد بگیرید که وقتی اشتباه می کنید، یا به وعده های خود عمل نمی کنید از کودک عذرخواهی کنید
والدین حتی وقتی اشتباه می کنند، برای خود دلیل دارند. یکی از مهم ترین مشکلات موجود عقایدی هستند که معذرت خواهی کردن از کودک را نشانه ضعف والدین می دانند. به همین دلیل اولین گام مؤثر در این رابطه، مبارزه عملی با این عقاید قدیمی و باطل است. همچنین دسته ای دیگر از والدین فکر می کنند که تنها راه آموزش کودکان اعمال قدرت است. آنها نیز هیچ گاه تن به معذرت خواهی کردن از فرزندان خویش نمی دهند. در ضمن نباید از معذرت خواهی به عنوان ترفندی برای آرام کردن شرایط استفاده کرد، بلکه این عمل باید با صداقت و آگاهی کامل صورت بگیرد.
6
از تنبیه‌کردن شدید و خشن اجتناب کنید
براساس تحقیقات به عمل آمده در تمامی اشکال تنبیه‌هایی که والدین استفاده می‌کنند، تنبیه بدنی و جسمانی بیشترین عوارض جانبی را ایجاد می‌کند. بچه‌هایی که تنبیه بدنی بیشتری می‌شوند در برخورد با کودکان دیگر از خشونت بیشتری در حل مسائلشان استفاده می‌کنند و علت آن تقلید از والدینشان است.